Een nieuw invaladres voor de zomerperiode. Ik moet naar een mevrouw op een woonboot, met nogal wat poezen, zo werd aangegeven. Leuk om eens op een woonboot te gaan werken. Zoals altijd op de fiets naar mijn werk. Eenmaal gevonden moest ik me een weg banen door allerlei grof huisvuil zoals: planken, keukenkastjes en diverse opgerolde vloerkleden. Een vrouw met een sterk verwilderde bos haar deed open. “Zo”, zei ze “bent u de werkster?” “Nou Nee”, zei ik. “Ik ben van de thuiszorg. Binnen rook het naar kattenpis en overal lagen haren, ook zag ik her en der uitwerpselen op de grond liggen. Vanuit mijn ooghoek telde ik al snel een stuk of 15 katten. “Wil je eerst wat drinken?”, vroeg mevrouw. Terwijl ze een paar bekers uit de gootsteen viste en even haar hand erdoor heen haalde. “Nee dank U wel”, zei ik beleefd. Ik durfde echt niets te nemen. Ik wist even niet waar ik moest beginnen! Direct de ramen open gezet, en alles af gewassen (ik denk van 3 weken).
Vervolgens zo goed en kwaad als het kon, de flink beschadigde meubelen een sopje gegeven. Alles waar maar een poot aan zat fungeerde als krabpaal. Toen ik vervolgens de stofzuiger aanzette vlogen de katten alle kanten op. Een vrij agressieve boskat vloog mij aan. Mevrouw kwam direct binnen. “Er lopen katten van mij buiten en die mogen juist niet naar buiten.” Dat wist ik natuurlijk niet. “De ramen moeten dicht”, zei ze. Waarop ik reageerde: “Ik laat ze nog even een stukje open, omdat het hier behoorlijk naar ammoniak ruikt. Dat lijkt me niet gezond, en ik moet hier werken. Als u de kattenbakken schoonmaakt dan ga ik dweilen.” “Dacht het niet”, zei ze. “Dat doe jij! Ik heb de kleden ook al naar buiten gesleept. Zodat jij die kan schoonmaken.”
Ik heb vervolgens aangegeven dat ik niet vijftien kattenbakken ga schoonmaken. Dat werd een pittige discussie. Tot overmaat van ramp zag ik dat mijn onderbenen onder de vlooienbeten zaten. Na ruim 2 van de 3 uur te hebben gewerkt trok ik mijn jas aan. Onderweg naar huis belde ik mijn werkgever, die begreep mij volkomen en zou verdere stappen ondernemen. Bij thuiskomst heb ik me in de gang uitgekleed en mijn kleding direct naar buiten gegooid (bang dat er nog vlooien op zaten). Vervolgens ben ik direct onder de douche gestapt. Weer een ervaring, 20 vlooienbeten en een kattenkrab rijker…
Dit is een verhaal van een Huishoudelijke Hulp van Amstelring.
Jaja Marja we maken wat mee he,wij hebben ook een client die een beestenboel op na houd.Hulp hond die eeuwig in de sloot duikt,zooitje katten en cavia,s/konijnen.Dan is er weer een nest met valparkieten die eitjes hebben gelegd en uit gekomen.Alles vliegt in het rond.Sommige zijn allergies voor katten/honden/vogels dan denk ik wel eens wat doe je in de thuiszorg.maar zo een beestenboel is ook niet normaal.
BeantwoordenVerwijderen