Sinds we verhuisd zijn naar het Leo Polakhuis zijn we haast uitgedroogd geraakt. Voor een kopje koffie moesten we een lange gang door, dan het sleuteltje vragen om vervolgens koffie uit een automaat te kunnen tappen. Dat kan anders dacht ik! We hebben zelf maar een waterkokertje gekocht. Iedereen uit het team heeft 1,45 betaald en nu hebben we in ieder geval de morgelijkheid om zelf thee te zetten. Vervolgens besloot ik om een advertentie op te hangen in de flats waar we komen.
En binnen de kortste keren was er een magnetron geregeld! Ik was de volgende oproep voor een Senseo al aan het schrijven toen degene die de magnetron kwam brengen liet weten nog een zuster te hebben die nog een Senseo voor ons heeft. Ons kantoortje komen we nu niet meer uit. Nu willen we alleen nog een ijskast met een vriezer voor de ijsjes van de zomer.
Onze manager lag in een deuk toen ze de hele handel zag. Wie niet rijk is moet slim zijn!
Een verhaal van Sylvia de Busser
Geen opmerkingen:
Een reactie posten